Mijn oma had vroeger lijstjes met spullen voor Congo. Deze werden zorgvuldig door de familie verzameld en opgestuurd naar tante José die daar missionaris was. Op haar beurt bracht tante José voor iedereen iets mee uit Congo terug wanneer ze op verlof was. Geen idee hoe ze die enorme hoeveelheid spullen hier heeft gekregen. De (achter-)familie is nogal groot. Ondanks de band die ik voelde met tante José, was Congo voor mij een ver van mijn bed show. Pas toen ik me ging verdiepen in haar leven, veranderde mijn beeld over haar en haar missie compleet. Ik dacht altijd dat de missie gelijk stond aan “zieltjes winnen”, vaak met economisch gewin als verborgen agenda. Dat alles was alleen niet de missie van tante José. Tante José wilde mensen helpen. Daar lag haar roeping en de enige manier om dat als vrouw halverwege de vorige eeuw voor elkaar te krijgen, was door zich aan te sluiten bij een klooster. Het was de manier voor onafhankelijke vrouwen om zich aan het keurslijf van de maatschappij te onttrekken. Tante José staat voor mij nu voor het kiezen voor jezelf, daadkracht, leven in het moment en voor emancipatie. Dingen die ik vroeger nooit met het leven van een non verbonden zou hebben.