We schrijven 1618. Stadhouder Maurits heeft alle voorbereidingen voor de arrestatie van Oldenbarnevelt ruimschoots getroffen. Inclusief het tot dusver goed geheimgehouden besluit van de Staten-Generaal. Dus wat zou er nog mis kunnen gaan? Af en toe kijkt hij naar buiten, naar de poort tussen Buitenhof en Binnenhof. Hij staat paraat. Maar tijdens de arrestatie en daarna zal Maurits zich niet laten zien. Hij is vastbesloten het onzichtbare werktuig te zijn en te blijven van de Staten-Generaal. Hij is gedekt: zij hebben de regie. Dat wil uiteraard niet zeggen dat hij er niet alles aan gedaan heeft om het zover te krijgen, dat hij hier in zijn eigen toren nu alleen nog maar hoeft te wachten op de inrekening van de Advocaat van Holland. Na de roman De Advocaat van Holland , waarin Nicolaas Matsier de negen maanden gevangenschap van Oldenbarnevelt op het Binnenhof beschreef, kruipt hij in Zonder pardon in de huid van Maurits, die van geen pardon wil weten als de onthoofding van zijn politieke tegenstander aanstaande is.