De Senegalees die twee broers verloor op weg naar Europa staat bieten te schillen in een Poolse gaarkeuken. De graatmagere Amerikaanse organiseert een vredesmars als het hele land oorlog wil. Samia van twaalf herinnert het Museumplein eraan dat we allemaal een hart hebben. In Tunis beweegt de massa zich als één ondeelbaar lichaam over de avenue. Net als in Minsk. In het dorp demonstreren dertig mensen in de motregen. Chris Keulemans schrijft over de strijders, de denkers, de slachtoffers en de leiders die hij ontmoet. Overal ziet hij mensen in verzet komen. Het onrecht valt ze van alle kanten aan. Van een betere toekomst durven ze niet eens te dromen. Maar ze komen overeind. Eerst zelf. Dan met z’n allen. Grimmig, roekeloos protest. Gedoemd te mislukken. Onmogelijk te weerstaan. ‘Met evenveel scherpte als mededogen schrijft Chris Keulemans over de strijdbaarheid van mensen in verdrukking. Zijn warmbloedige engagement spat van iedere zin en maakt zijn verhalen stuk voor stuk kwetsbaar en invoelbaar. Verzet herinnert ons eraan om niet op te geven. Een herinnering die we meer dan ooit kunnen gebruiken.’ Daria Bukvić Over Gastvrijheid: ‘Mooie bespiegelingen die allemaal raken aan het begrip menselijkheid en die de lezer aanzetten tot zelfonderzoek. Gastvrijheid is een fijne panacee tegen de hokjesgeest.’ DE VOLKSKRANT ‘Persoonlijke wereldverhalen die nu gelukkig gedeeld worden.’ NRC