Nadia rijdt met haar man Hugo naar Italië. Ze is net gepensioneerd en ziet deze reis als een symbolisch eindpunt van een leven van werken, kinderen grootbrengen en doorzetten. Maar haar zorgeloosheid wordt doorkruist door het vermoeden dat Hugo dementeert, een ruzie met haar beste vriendin, en de constante ouderlijke zorgen om haar volwassen kinderen. Nadia en Hugo pikken hun twee dochters op in Milaan, hun zoon voegt zich in Toscane bij hen. Nadia maakt de balans op van haar leven; ze probeert uit te maken of ze het goed heeft gedaan of niet. Maar het geluk en de verbinding overvallen haar altijd op momenten dat ze die niet opzoekt. Een poëtische en aangrijpende roman over liefde en verlies, van de auteur van ‘Niet dat het iets uitmaakt’, winnaar van de Bronzen Uil publieksprijs.