Het woelige en disruptieve ‘tijdperk van de strijdende staten’ in het oude China was tegelijkertijd een bloeiperiode van denken, innovatie en kunsten. Allerlei denkrichtingen komen op en kristalliseren zich verder zich uit. Onder andere ontwikkelt zich een vorm van ‘psychologie’ die nadenkt over de ‘natuur’ van de mens en wat dat betekent voor hoe je als heerser van een staat mensen kunt besturen, maar ook hoe je jezelf kunt besturen. Overgeleverde en recent opgegraven manuscripten geven een beeld van hoe dat denken zich in vooral de vierde en derde eeuw v.C. ontwikkelt. De hier vertaalde geschriften over de Technieken van het Hart, schetsen vanuit een vooral daoïstische invalshoek een sterk lichamelijke psychologie van zelfcultivering en politiek bestuur. Dat vertoont kenmerken van wat we tegenwoordig ‘biopolitiek’ noemen. De vertaling en analyse van deze teksten wil die bron ontsluiten en verkennen wat die ons hier en nu misschien nog te zeggen heeft. Ook op ons eigen continent zien wij weer strijdende staten.