In Leeftocht reizen we met Adriaan van Dis mee als student op zijn Grand Tour, als verslaggever voor een dagblad, als getuige die zich betrokken voelt bij zijn tijd. En in al die facetten zien we een van Dis op zoek naar zijn kern – in al zijn tweeslachtigheid. Hier zijn eindelijk alle stukken bijeengebracht die laten zien dat hij aan een sluitend oeuvre werkt en dat veel thema’s die wij uit zijn romans en reisverhalen kennen in de kern allang aanwezig waren. Vol nooit eerder gepubliceerde dagboekfragmenten en nooit eerder gebundelde reisverhalen en essays: het voedsel van de schrijver ‘Ik hou zo van de uitgesleten paden dwars door de dadelbossen en de leemdorpen waarvan ik de naam niet weet en die op geen kaart te vinden zijn. En overal krijg ik een bed, een bord bonen, thee, veel thee en dadels. Ik moest naast de notabelen van het dorpsplein zitten, de handen van spelende kinderen schudden, en ik leg nu al net als zij na elke groet mijn hand op mijn hart. Jaren zou ik zo kunnen reizen. Gelukkig tussen de dadelpalmen.’ ‘Het was de liefde voor het land en de mensen die me deed handelen. En eigenliefde, naar ik vrees.,