Als je beste vriend plotsklaps komt te overlijden, onverwacht en ook nog terwijl je samen op vakantie bent, je het ene moment geniet van de prachtige omgeving en het volgende moment in diezelfde omgeving een nachtmerrie beleeft, start er een avontuur van rouw waarin je jezelf tegenkomt. Het verdriet, reacties van je omgeving, verbijstering en pijn, iedereen kan zich hier direct iets bij voorstellen. Maar wat als die beste vriend “maar” een hond blijkt te zijn? En je na het wegvallen pas ontdekt dat dit inderdaad je meest nabije vriend was? Het avontuur van rouw krijgt een kleur die je niet kon vermoeden. Dit maakt Petrus, de schrijver en mijn echtgenoot, allemaal mee. Waarom is er een oordeel, vooral bij jezelf, op welk verlies recht heeft op rouw en het begrip daarvoor? En hoe doorbreek je dat? Daar gaat dit boek over. Geschreven om het recht op verdriet en rouw ongeacht het soort verlies te benoemen, herkenning te bieden en troost. En ja, zeker ook humor! Dat je weet dat je niet alleen staat en het avontuur van rouw je kan brengen naar inzichten die helend werken, ook al dacht je dit nooit mogelijk zou zijn.