Rouw laat zich niet begrijpen, alleen beleven. In In 99 woorden vangt Jacqueline van Meerten het onzegbare in kleine verhalen over gemis, liefde en blijven voelen. Haar taal is warm en helder, soms rauw, soms lichter dan lucht. Deze bundel is een handvol troost: over vasthouden en loslaten, over de liefde die blijft en over het leven dat zich schuchter maar standvastig, steeds opnieuw aandient. ‘Deze bijna-gedichten deden mij aan de poème en prose van Baudelaire denken. Er zit iets onverbiddelijks in de beelden van Jacqueline van Meerten, iets absoluuts en er gaat literaire kracht van uit. Jacqueline, je kunt schrijven. Je hebt me geraakt.’ – Jan Siebelink ‘Van Meerten kan in minder dan honderd woorden evenveel menselijkheid oproepen als de beste schrijvers van het land in een heel oeuvre – en daar is een woord voor: natuurtalent.’ – Ricus van de Coevering Over de auteur Jacqueline van Meerten (1969) schrijft over de rafelranden van het bestaan, waar liefde en vergankelijkheid elkaar raken. Na het verlies van haar partner ontdekte ze hoe rouw niet alleen breekt, maar ook opent. Haar werk verscheen op Schrijven Online en in literair tijdschrift Alice, en ze won de verhalenwedstrijd van Tijdschrift Zin. Met haar sobere, doorleefde toon weet ze te raken wat vaak onuitspreekbaar blijft.