Gebed zonder eind begint met een oorlogsaanzegging van de Marokkaanse koning Hassan II en eindigt met een liefdesverklaring aan het water van het Zuiderbad in Amsterdam. Tussen deze uitersten maakt Asis Aynan ons deelgenoot van zijn schaamte en de worsteling van zijn thuisloosheid af te komen. Al schrijvende weet hij door reizen over land en in het hoofd de deken van pessimisme van zich te af te werpen. Gebed zonder eind gaat over heimwee, loyaliteit en historisch besef. Geert Mak over Gebed zonder eind: ‘Fascinerende reisimpressies, over Marokko, Europa en het leven. En wat kan die Amsterdamse Berber mooi schrijven: wild, geestig, erudiet, warm en zeldzaam eerlijk!’