Ieder jaar bezoekt Camille het graf van haar moeder, de beroemde dichter Astrid Viljoen. Camille is nu even oud als haar moeder was toen die op een winterochtend uit haar leven verdween. Nu het moment dichterbij komt dat Camille haar moeder in leeftijd voorbij zal gaan, voelt ze haar aanwezigheid sterker dan ooit. Wie was Astrid? En wie is Camille geworden in haar afwezigheid? ‘Janneke Siebelink schreef geen roman, maar een requiem voor de overlevenden. De noten zijn vervangen door woorden die een leven lang mee zullen gaan. Het ritme van de toon, maar vooral de opmaat naar een verhaal dat simpelweg verteld moest worden maken Een verdwaalde zomerdag, wat mij betreft tot een instant klassieker.’ – Lex Paleaux ‘Wat schrijft Janneke goed, stilistisch consequent, vloeiend en poëtisch. In een fijn kalm ritme. Gaandeweg voel je de pijn, het verzet.’ – Joost Nijsen ‘Trefzeker drijft Siebelink de psychische grilligheid van haar personages, even duister als alles wat zich in de maatschappij voltrekt, naar een onherroepelijke climax’ – Het Parool ‘Een intens, groots opgezet en knap uitgewerkt verhaal over geestelijke en fysieke vrijheid, trauma en hoe de geschiedenis zich blijft herhalen – tot iemand besluit halt toe te roepen’ – Het Parool