Stel je een economie voor die werkt voor iedereen: mensen hier én daar, nu én na ons. Een economie die het leven ondersteunt in plaats van onder druk zet. Die bouwt aan welzijn op de lange termijn in plaats van winst op de korte. Een positieve economie zonder verborgen impact. Klinkt goed. Maar daar staan we nu nog mijlenver vanaf: we zien juist structurele uitbuiting, groeiende ongelijkheid, geopolitieke spanningen, grootschalige uitsterving, klimaatontwrichting, noem maar op. Waarom toch? Waarom lukt het ons niet de economie op een veilig spoor te zetten? In De trias economica geeft Babette Porcelijn zichzelf de uitdaging om een economie te ontwerpen die democratisch en verdelend is. Een economie zonder groeidwang, die bovendien rekening houdt met de draagkracht van de Aarde. Een economie die geen verborgen impact op mensen en de planeet veroorzaakt, maar juist meer goed doet dan schaadt. Een set fundamenteel nieuwe spelregels voor de economie, die economische macht verdeelt. De zeggenschap ligt niet langer bij wie het meeste bezit, maar bij degenen die de gevolgen dragen van economische beslissingen. Met als gevolg dat de economie alleen maatschappelijke waarde zal creëren zonder verborgen impact. De uitkomst is een systeem dat werkt voor iedereen, nu en in de toekomst. ‘Ons politieke systeem is dan wel democratisch, onze economie is dat niet. Want geld is macht. Hoe kunnen we deze spiraal doorbreken?’