Van alle talenten van beeldhouwer-schilder-schrijver Jan Wolkers was er één misschien nog groter dan de andere: de levenskunst. In zijn dagboeken, die hij tussen het midden van de jaren zestig en het einde van de jaren zeventig bijhield om geen herinnering te laten ontsnappen, doet hij onverbloemd en bruisend van enthousiasme, poëtisch en rauw verslag van zijn liefde voor de natuur, seks, koken, tuinieren en voetbal – het volle leven.