Charles Fransen, bijna zestig, professor letterkunde en trouwhartig zoon, rent zich elke dag voorbij in een leven dat steeds nauwer om hem toesnoert. Zijn moeder glijdt langzaam weg in een ondoordringbare mist van dementie, zijn huwelijk wankelt onder de stiltes die zich hebben opgestapeld — en dan is er Rosalia. De vrouw die hij nooit echt durfde toelaten, maar evenmin kon loslaten. Een vurige, ongrijpbare fotografe die tegelijk zijn obsessie, zijn vergetelheid en zijn ondergang wordt. Wanneer Rosalia hem publiek beschuldigt, raakt Charles verstrikt in een draaikolk van wantrouwen, gekrenkte ego’s en sociale veroordeling. In een tijd waarin elke emotie onmiddellijk wordt geschaald naar slachtofferschap of schuld, moet hij staande proberen te blijven in een wereld die hem op steeds nauwere oever drijft. Intussen is er de vaart, zijn veilige ankerpunt — de enige plek waar hij nog kan ademen, maar ook daar sluimert de dreiging van het diepe water. In Vaart voorbij ontspint zich een briljant opgebouwde roman over verlangen en zelfbedrog, over de honger naar erkenning en de angst voor destructie. Met trefzekere, zintuiglijke taal ontvouwt Laurens De Vos een verhaal waarin liefde en lijden elkaar voeden, waarin elke keuze een nieuw vaarwater opent — en geen enkele terugweg nog vanzelfsprekend is.