‘Het nobelste deel van een mens is zijn paspoort.’ In ‘Gesprekken tussen vluchtelingen’ verwerkte Bertolt Brecht zijn eigen ervaringen als balling om de anti-immigratiepolitiek genadeloos bloot leggen. Een politiek die ons nog altijd teistert. In een restaurant van het Centraal Station van Helsinki bespreken twee Duitse vluchtelingen de staat van de wereld: Ziffel, een burgerlijke intellectueel, en Kalle, een minder spraakzame maar scherpzinnige arbeider. Hun wereldbeelden, taalgebruik en persoonlijke ervaringen botsen hevig, maar toch weten ze elkaar ook te vinden, juist in ballingschap. ‘Gesprekken tussen vluchtelingen’ is een roman in dialogen vol humor en absurdisme. ‘Het nobelste deel van een mens is zijn paspoort. Een paspoort ontstaat ook niet zomaar, niet zo kinderlijk eenvoudig als een mens. Een mens kan overal ontstaan, totaal onbezonnen en zon der logische reden, een paspoort niet. Daar krijgt ie dan ook, als het een goede is, erkenning voor, terwijl een mens nog zo goed kan zijn maar toch niet wordt erkend.’ Uit het Duits vertaald door Elbert Besaris