Toegankelijkheid van maatschappelijke dienstverlening is geen nieuwe uitdaging. Toch is ze op het terrein actueler dan ooit. Zo kan steeds meer dienstverlening (ook) digitaal uitgebouwd worden en hebben lokale besturen meer handvaten om rechten automatisch toe te kennen. Meer mogelijkheden roepen echter ook meer vragen op. Welke dienstverlening gaan we digitaal aanbieden? Klopt de verhouding tussen ons digitaal, telefonisch en fysiek aanbod vanuit het perspectief van de gebruiker? Welke rechten gaan we automatiseren? Welke keuzes maken we als we een doelgroep voor een recht of voordeel afbakenen? Heel wat lokale besturen signaleren een toename van vragen omdat stakeholders minder aanwezig of toegankelijk zijn. Ook keuzes van stakeholders hebben dus effecten op de (toegankelijkheid van de) dienstverlening van het lokaal bestuur. Of het nu effecten van keuzes van stakeholders of van het lokaal bestuur zijn, de gevolgen van wat als minder toegankelijke dienstverlening wordt ervaren, zijn groot. Zo is er een verband tussen de toegankelijkheid van de dienstverlening van een overheid (en bij uitbreiding semioverheid) en het draagvlak voor diezelfde overheid. Stof tot nadenken dus. Dat doen we door in dit cahier te kijken naar de toegankelijkheid van maatschappelijke dienstverlening. We hebben daarin bijzondere aandacht voor het perspectief van mensen in armoede.