Hij, de Amerikaanse schrijver, ging op pad om het echte Frankrijk te leren kennen. Een jong meisje werd een onafscheidelijk onderdeel van die reis. Vijf jaar nadat ze elkaar hadden ontmoet, schreef de Amerikaan een roman over hun relatie. In zijn boek is de mannelijke hoofdpersoon een briljante student, terwijl het meisje wordt beschreven als onervaren en kneedbaar als klei. De student is een fictief personage, maar het meisje bestond wel degelijk. In de betoverende roman Ik was dat meisje is zij een volwassen vrouw. Wanneer ze het boek over hun relatie opnieuw leest, versmelten haar herinneringen deels met het verhaal dat het vertelt, maar tussen de regels door wordt duidelijk dat wat de schrijver beschouwde als spel en tijdverdrijf, voor het meisje voelde als het begin van het echte leven. ‘Het is heel goed en overtuigend geschreven, heel slim gecomponeerd, en roept een wereld op – de wereld van mijn jonge jaren – waarin jonge vrouwen zich moeizaam beginnen vrij te maken van conventies, waarin ze hun seksualiteit verkennen, waarin ze hun stem ontdekken.’ – Nelleke Noordervliet ‘Ingenieuze roman over het seksueel ontluiken van een jonge vrouw tegen de achtergrond van het Frankrijk dat we zo goed kennen van De jaren van Annie Erneaux.’ – Janneke Vreugdenhil ‘Ik moest af en toe denken aan het werk van Annie Ernaux. Eenzelfde registrerende kijk, eenzelfde emotionele distantie – waardoor het gevoel juist de kans krijgt om binnen te komen.’ – P.F. Thomése ‘Backer heeft de sfeer en toon perfect getroffen en maakt van Anne-Marie een overtuigend en ontroerend personage. Geen wraakoefening, maar een verfijnd en liefdevol portret van een meisje dat zichzelf leert ontdekken en zich gaandeweg ontwikkelt tot een zelfstandige vrouw die geen man nodig heeft om haar boontjes te doppen.’ – VPRO Boekengids ‘Om maar het belangrijkste compliment te geven: De taal van Anne-Mieke Backer doorstaat die vergelijking, glansrijk zelfs.’ – NRC