Het is crisis in de kinderopvang. Er zijn te weinig plaatsen, te weinig mensen en te weinig middelen. Wat bezielt een uitstekend verdienende burger om een jaar in een kinderdagverblijf te werken? Dat kreeg pedagogisch onderzoeker Dietlinde Willockx te horen toen ze haar bureau inruilde voor een speelmat. En hoe ging ze dat bekostigen? Vreemd, dacht ze, een betalende baan moeten bekostigen. Tot ze haar eerste loonbrief ontving. Veel tijd om bij dat alles stil te staan had ze niet. Elke dag stond bol van het multitasken: veertien kinderen die moe waren, honger hadden en verschoond moesten worden. Een jaar lang luisterde Willockx naar de verzuchtingen van collega’s en sprak ze met bezorgde ouders. Dit boek confronteert de dagelijkse realiteit in crèches met politiek en pedagogie. We ontmoeten medewerkers, ouders en kinderbegeleiders. Tussendoor lezen we reflecties van de auteur, waarin ze manieren belicht om anders te kijken naar zorgwerk. Een beklijvend portret van de kinderopvang, dat hoopvol blijft en vooruitblikt naar een toekomst waarin ‘kinderwerk’ naar waarde wordt geschat. Essentiële lectuur voor ouders, pedagogen, beleidsmakers en voor iedereen die begaan is met zorgberoepen.