Toen Griffin het zusje van zijn beste vriend zoende, stond zijn wereld stil. Die avond waren ze twee volslagen vreemden: de chagrijnige kluizenaar van het dorp en een prachtig meisje achter in een bar. Totdat ze dat niet meer waren. Want Nadia Dalca is niet zomaar een meisje. Ze is het meisje dat hij niet kan krijgen. Veertien jaar jonger dan hij en totaal verboden terrein. Zijn plan is om bij haar weg te blijven, maar het universum blijft hen naar elkaar toe duwen. Het is alsof het een soort kosmische grap is, om hem te laten proeven van iets wat zo opwindend is, zo echt, iets wat hem weer tot leven heeft gewekt. Want hij mag wel kijken, maar niet aanraken. Haar prachtige rondingen, haar tinkelende lach, haar wilde kant… Griffin is verslaafd aan elk deel van haar. En als ze die zwoele ogen op hem richt – die ogen vol verlangen en zonder oordeel? Hij heeft zichzelf altijd als een sterke man gezien. Maar als hij naar hem kijkt, is hij zwak. Toegeven aan dit gevoel zou verraad zijn. Zijn leven is meer dan ingewikkeld en zij heeft de wereld aan haar voeten. Haar broer is de enige familie die ze nog heeft, en hoe triest het ook klinkt, hij is ook Griffins enige vriend. Maar hij zoent haar toch weer. En dan kan hij niet meer stoppen.