De vrije wil is een illusie. Al onze daden, gedachten, gedragingen zijn gedetermineerd door een combinatie van nature en nurture. Maar als dat zo is, wat betekent dat dan? Zijn mensen dan niet meer moreel verantwoordelijk voor wat ze doen? Kunnen we mensen dan nog wel bestraffen of terechtwijzen? En bestaat er dan ook geen verdienstelijk gedrag meer, geen reden voor erkenning of bewondering? Of moeten we vrije wil dan gebruiken als een nuttige fictionaliteit? De auteur is elk geval zeker: het leven is beter zonder vrije wil. Het noopt ons om ons leven (de opvoeding van onze kinderen, het omgaan met je partner, het inrichten van een samenleving) zo te organiseren dat ons gedrag er positief door wordt beïnvloed.